Εδώ είμαι.Μίλα μου.Αντέχεις;

Ξύπνησε ελπίζοντας πως έχει πια ξεχάσει.
Ανέπνευσε.Ξανά και ξανά.
Αέρας πάγωσε τα σκονισμένα σωθικά.
Το παράθυρο μισάνοιχτο από χθες.
Κι απ'έξω τρύπωσε βουή και χάος.
Λίγες ανάσες πέρασαν.
Όλα φωτίστηκαν στους κύκλους του καπνού.
Είναι εκεί.Όλα εκεί.
Όπως τα άφησε πριν σβήσει η αλήθεια.
Εκεί τα στοίβαξε η αυγή εξαντλημένη.
Εκεί,χορεύουν κι ανασαίνουν τον καπνό.
Ήλπιζε να καούν στο φως τη μέρας.
Μα είναι εκεί.
Φωνές και κόσμος.Κίνηση.
Όλα προχώρησαν κι εσύ δε λες να ξεκινήσεις.
Ξύπνα.Οι άνθρωποι μιλάνε.
Πηγαίνουν ,έρχονται.
Αγαπάνε.
Ξύπνα,άνθρωποι σε κοιτάνε.
Εκείνοι τρέχουν,κατακτούν.
Αποτυγχάνουν.
Κι εσύ που διάλεξες τί θέλεις για να ζήσεις;
Κοιμάσαι και ελπίζεις να ξεχάσεις.
Ξυπνάς και πάλι εκεί είναι όλα.
Εκεί είναι όλοι.
Σε πνίγουν οι  δικοί σου δαίμονες.
Κι εσύ τους πολεμάς φυσώντας τους ζωή.
Τη δική σου ζωή.
Κοίτα.Οι άνθρωποι γέρασαν.
Κι εσύ;
Ακόμα εκείνους πολεμάς;
Εκείνους που δεν άντεξαν το τέρας που 'χεις γίνει;
Εκείνοι έφυγαν, εσύ αντέχεις;
Αντέχεις όσους  προσπερνάνε την αλήθεια σου;
Αντέχεις τη ζωή ,που χάνεται πιο πίσω απ'τον καπνό σου;
Οι άνθρωποι αντέξανε.
Εσύ;
Αντέχεις;
Το βάρος το αβάσταχτο στην πλάτη;
Αντέχεις;
Τη φωνή σου ν'ακούς για παρέα;
Εσένα;
Εσένα σε αντέχεις;
Με σένα ξέμεινες. Εσένα έχεις.
Εσένα να πονάς.Εσένα να υπομένεις.
Οι άνθρωποι μου μίλησαν.
Εσύ; Θα κάνεις πίσω;
Εδώ είμαι.Μίλα μου.
Αντέχεις;
Εμένα και εσένα μας αντέχεις;
Έφυγα εγώ και πες μου πάλι.
Τη μοναξιά σου την αντέχεις;