Σημάδια από σίδερο.

Κάποιες φορές τα χέρια σου 
τριγύρω μου τυλίγονται
κι αφήνουν τα σημάδια τους σα σίδερο καυτό.
Είναι σα να 'βαλαν σκοπό,
ποτέ, αυτή η αγκαλιά ,να μη σβηστεί στο χρόνο..
Πολύ βαθιά να χαραχτεί 
στο δέρμα, που ,διστακτικά ,μέσα τους θα κουρνιάσει. 
Κι όσο μετράω τις αγκαλιές,
κι ανασκαλεύω τις φωτιές,
στοιβάζονται το ένα πάνω στ' άλλο τα σημάδια..
Κι αγώνα δίνουν να στριμώξουν τις στιγμές,
σε κάθε απόκρημνη, κρυφή, του σώματός μου ,σπιθαμή..
Κι όσο ανάβω πυρκαγιές, 
ανάμεσα σε τούτες τις φορές ,απλώνοντας το χρόνο..
Νιώθω πως θέλει δυο ζωές να σβήσω τα σημάδια..
Κι αν τύχει κάποιο και σβηστεί, 
στα σπλάχνα καίγεται η ψυχή,
μέσα σε λάγνα προσμονή ,
να έρθει εκείνη η στιγμή,
σίδερο να μ' αγγίξει..