Το πουπουλένιο πάπλωμα

Ήταν ζεστό και βαρύ.

Και σομόν.
Μύριζε συνήθεια.
Πούπουλα χήνας.
Το καλύτερο πάπλωμα, για το παιδί.
Πουπουλένιο, να μην κρυώνει.
Η ζεστασιά της για χρόνια.
Μπαινόβγαινε στη ντουλάπα,τιναζόταν και πλενόταν.
Το καλύτερο πάπλωμα.

Πολύ ζεστό και πολύ βαρύ.
Την έπνιγε.
Είναι χρώμα τώρα αυτό για πάπλωμα;
Τρίτη, Τετάρτη, Πέμπτη.
Είχε σιχαθεί τη μυρωδιά.
Καημένη χήνα.
Βαρύ το πούπουλο, ρε μάνα.
Χάθηκε το συνθετικό; Το άψυχο;
Πολύ βαρύ το πούπουλο.

Απρίλης μήνας και κοιμάσαι με το πάπλωμα;
Είχε ωραία, δροσερή υφή.
Τα πόδια έξω από το στρώμα.
Στριφογύριζε.
Θα πάρω κουβέρτα.
Τέσσερις, πέντε, έξι.
Ξύπνησε μούσκεμα.
Σε μια αγκαλιά από πούπουλα.
Έβγαλε ήλιο.

Είπανε θα φτάσει 39.
Φωτιά θα πάρουμε, είπαν.
39 βαθμοί και στην άκρη,ακόμα, το πάπλωμα.
Και στη μέση αυτή.
Ξύπνια.
Ιδρώτας,ασφυξία.
Δυο πατούσες στα πούπουλα.
Αύριο. Αύριο θα το μαζέψω.
Αύγουστος.

Πάλιωσε πια. Το πέταξε.

Κανένα πάπλωμα δε μύρισε ξανά τόση συνήθεια.