Ξημερώνει.
Δε με νοιάζει.
Που ήσουν;Λίγο πιο πέρα.
Δε μπορούσα να σε δω.
Δεν ήμουν έτοιμη.
Ένιωθα πως με φώναζες.
Σε φώναζα.
Δε με ήξερες ακόμα.
Σε φώναζα χωρίς να σε ξέρω.
Φοβόσουν;
Ακόμα φοβάμαι.
Έλα εδώ.
Γιατί;
Έχεις χτυπήσει.
Δεν είναι τίποτα.
Φαίνεται να πονάει.
Πονάει.
Θα στο φιλήσω, να περάσει.
Μα δε με ξέρεις.
Θα στο φιλήσω, κι ας μη σε ξέρω.
Είσαι καιρό εδώ;
Έχει σημασία;
Φαίνεσαι κουρασμένη.
Είμαι.
Είσαι όμορφη.
Κι εσύ.
Φύγε, έχεις αργήσει.
Γιατί δεν έρχεσαι;
Κι αν φύγεις όταν φτάσω;
Τώρα είμαι εδώ.
Κι αν φοβηθώ εγώ και φύγω;
Θα φύγουμε κι οι δυο.
Νιώθω πως σε ξέρω.
Με ξέρεις.
Έρχομαι.
Επιτέλους.
Είσαι παγωμένη.
Έκανε κρύο.
Θα σε ζεστάνω.
Μη με κάψεις.
Θα προσέχω.
Νύχτωσε.
Δε με νοιάζει.
Νύσταξα.
Μην κλείσεις το φως.
Φοβάσαι ακόμα;
Όχι, θέλω να σε βλέπω.
Μυρίζεις όμορφα.
Κι εσύ.
Το περίμενες ποτέ αυτό;
Το ήλπιζα.
Illustrlation by
https://www.istockphoto.com/portfolio/Arelix?mediatype=illustration
