Δεν ήταν δυο χέρια , μα ήταν σκιές.
Κανείς δε σ' οδήγησε εδώ που ' χεις πέσει.
Η νύχτα θυμώνει ,η μέρα γελά.
Ετούτος ο δρόμος τελειώνει στη μέση.
Άγνωστος είσαι δεν ξέρεις που πας.
Ανάσα δεν παίρνεις μονάχος.
Φοβάσαι και βρίζεις κι η γλώσσα φωτιά.
Στο ίδιο σου πλέεις το λάθος.
Το φως σε ξυπνάει, στη σκιά περπατάς.
Η άσφαλτος καίει τα πόδια.
Βουλιάζει ο χρόνος μπροστά στη στεριά.
Κορμί και μυαλό πάνε χώρια.
Γυμνό το κρεβάτι και στάχτη παντού.
Χορεύει στον ήλιο η σκόνη.
Καφές από χθες ,σκοτάδι ξανά.
Μια νύχτα που πάλι τελειώνει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου