Τριάντα επί δέκα.

Εννέα ακριβώς.

Φόρεσα φόρμα, μη φανεί πως σε περίμενα. 

Κάθομαι στην πολυθρόνα και διαβάζω.

Δέκα φορές τη διάβασα την τελευταία φράση,

κι ακόμα να καταλάβω τι λέει.

Άστο, θα βάλω παντελόνι.

Δέκα και μισή.

Άργησες. 

Εννέα τελειώνεις, βάλε και την κίνηση..

Φόρεσα τη μπλούζα, που σ'αρέσει.

Καταπίνω την τελευταία γουλιά.

Δύο υπέρδιπλες κουβέρτες στην τιμή της μίας.

Έντεκα παρά πέντε.

Δε θα 'ρθεις; 

Τα πόδια μου χτυπάνε νευρικά το πάτωμα.

Ούτε που ακούω, πια, τη μουσική.

Ελπίζω να μην έχεις πάθει κάτι.

Θα ξαναβάλω φόρμα.

Δώδεκα και δυο.

Αναρωτιέμαι πόσες μέρες έχει ο μήνας.

Τριάντα επί δέκα.

Πέρασαν τριάντα επί δέκα τέτοια βράδια.

Φόρεσα πυτζάμες. 

Δυο και τέταρτο.

Γιατί ξύπνησα; 

Θα σκεφτώ κάτι άλλο.

Τρεις και σαράντα.

Εύχομαι αύριο να με ξαφνιάσεις.