Αγώνας δρόμου.

 Ναι! βρέθηκες και πάλι στην αφετηρία. Πάνω στη γραμμή εκκίνησης.Δε νοίαζεσαι πια για την προηγούμενη ήττα.Απλά ετοιμάζεσαι για έναν ακόμη αγώνα δρόμου. Ένας νικητής κι πολλοί χαμένοι.Όλη σου τη ζωή ζεις περιμένοντας να κόψεις την κορδέλα του τερματισμού. Περιμένοντας να ακούσεις το όνομα σου απο τα μεγάφωνα και το πλήθος να χειροκροτάει εσένα που στάθηκες καλύτερος απο ένα μάτσο άλλους που περίμεναν το ίδιο! Είσαι εκεί που αρχίζουν όλα.Με τα μάτια κλειστά και το μυαλό συγκεντρωμένο στο στόχο σου.Είσαι στην αφετηρία.
 Πόσες φορές μπορείς να αντέξεις το γεγονός ,πως φτάνοντας στο τέρμα δεν βρίσκεις την αντίσταση της κορδέλας, αλλά ένα πλήθος που κοιτάζει εκείνον που τη διέσχισε πριν από σένα; Κανείς δε σε προσέχει πια ,κανείς δεν εκτιμάει όλη την προσπάθεια και τη θέλησή σου. Έχεις γίνει αόρατος.Καλύφθηκες απ'τους πανηγυρισμούς που ονειρεύτηκες για σένα.
 Ωραία.Συνάντησες άλλη μια ήττα. Και; Γιατί κλαις; Γιατί θυμώνεις; Με ποιόν; Με σένα που δεν είσαι καλύτερος απο εκέινον; Ή (ω τί αδικία) υπάρχει κάποιος εκεί έξω καλύτερός σου; Θα αστειεύεσαι βέβαια.
 Καλωσήρθες στον κόσμο όπου πάντα θα υπάρχει κάποιος καλύτερός σου και ,λυπάμαι, θα τον συναντάς συχνά! Είναι σκληρό και άδικο; Μπορεί.
 Η ζωή όμως έχει πολλές αφετηρίες.Και κάθε μία απο αυτές σου δίνει την ευκαιρία να ξεκινήσεις άλλον έναν αγώνα! Τί κάθεσαι; περισσότερες πιθανότητες  έχεις να νικήσεις αν συνεχίσεις να τρέχεις παρά καθισμένος στο σπίτι να κλαις τις ήττες σου. Πιάσε μια αφετηρία και ξεκίνα απο την αρχή. Η ζωή είναι πολύ μικρή (που λένε) για να μετράς τις ήττες. Γιατί πολύ απλά μία νίκη είναι αρκετή για να τις σβήσει.
 Τί λες; Ξεκινάμε;