Το γεγονός.

Άνθρωποι ,σχέσεις ,σκέψεις ,συναισθήματα. Όλα δεμένα με μια πολύ λεπτη κλωστή να πριστέφονται γύρω από τον κόσμο και να περιπλέκονται μεταξύ τους. Μια λεπτή κλωστή ικανή να κρατάει τις ισορροπίες μα και πολύ εύκολα να τις ταρακουνά αλλάζοντας το τοπίο τόσο συχνά, που σχεδόν αδυνατούμε να το παρακολουθήσουμε ,νομίζοντας πως μένουμε στάσιμοι. Κάθε άνθρωπος, μέσα στο περιβάλλον το οποίο ζει ,μεγαλώνει, εξελίσσεται και επιβιώνει, αναπτύσσει διαφορετικά τις ισορροπίες του με βάση εμπειρίες και λάθη.Μα πόσο σημαντικός είναι ο παράγοντας της δικής του αντιμετώπισης και διαχείρισης τόσο των εμπειριών αυτών όσο και των σφαλμάτων;Άλλοι θα πουν πως μόνο το δικό του χέρι μπορεί να σχεδιάσει την πορεία του, πως κανείς άλλος πέρα απο εκείνον δε μπορεί να ανασκευάσει τις συνέπειες κάθε του πράξης και να τις κάνει καλύτερες και πιο βολικές. Κι άλλοι θα καλέσουν τη μοίρα ,το γραφτό ,το πεπρωμένο, να τραβήξει τη γραμμή, που ο άνθρωπος αυτός θα ακολουθήσει και να στερήσουν απο κείνον κάθε δικαίωμα και δυνατότητα να περάσει τα όρια της.Έτσι προσπαθούμε να εντοπίσουμε,τί είναι άραγε αυτό που μας κάνει άλλοτε να νιώθουμε πως βρήκαμε το κοκκαλάκι της νυχτερίδας κι άλλοτε πάλι να αναρωτιόμαστε πόσες μαύρες γάτες στέκονταν στη σκάλα κάτω από την οποία περάσαμε τη στιγμή ο καθρέφτης έπεφτε απο τα χέρια μας.Τί είναι τελικά αυτό που μας εμπλέκει σε αναπάντεχα όμορφες καταστάσεις ή σε αδιέξοδα που,όπως και να 'χει, γεμίζουν τη ζωή μας με στιγμές ,ανθρώπους και αναμνήσεις ικανές για να τις νοσταλγούμε; Η αιώνια απορία του ανθρώπου για το πεπρωμένο και τα καλά ή άσχημα που μας επιφυλάσσει. Ακόμα κι εγώ, μέσα από τον άθεράπευτο -σε κάποια θέματα-ρεαλισμό και τη δυσπιστία που με διακρίνει, είναι φορές και καταστάσεις που με κάνουν να σκέφτομαι “Ε ,όχι δε μπορεί! Αυτό ήταν μοιραίο να γίνει”.Μα σκέφτομαι αυτό ,που ένας αγαπημένος μου άνθρωπος ,απάντησε όταν ρώτησα αν όλα γίνονται τυχαία , “δε νομίζω πως θα άλλαζε κάτι αν πέρναμε απάντηση σε αυτό το ερώτημα, ίσως πρέπει να προσέχουμε περισσότερο την ερώτηση που κάνουμε παρά την απάντηση που περιμένουμε να πάρουμε” και συνειδητοποιώ πόση αλήθεια κρύβει μέσα της μια τόσο απλή φράση. Ένα ερώτημα στο οποίο δε θα πάρουμε, ίσως ,ποτέ απάντηση -μπορεί από μόνο του να επηρεάσει τη ζωή μας με τον πιο εύκολο τρόπο.Αρκεί να σκεφτούμε αυτή καθεαυτή την ερώτηση και το λόγο που μας έκανε να ανατρέξουμε σ'αυτή. Τότε θα συνειδητοποιήσουμε πως αποκτήσαμε ,για παράδειγμα, μια γνωριμία,έναν έρωτα, μια φιλία, που μας έκανε να αναρωτιόμαστε αν οφείλεται καθαρά στην καλή μας τύχη. Επομένως υπάρχει εκεί έξω ένας άνθρωπος ο οποίος μας κάνει να νιώθουμε τυχεροί που ο δρόμος του διασταυρώθηκε με το δικό μας. Παύει έτσι να είναι σημαντικό το πώς ή το γιατί συνέβη. Σημασία έχει, πια ,το γεγονός.